Υπάρχει αύριο μετά το Παρίσι

Τι έχασε ο Ολυμπιακός στο Παρίσι, εκτός από τον τελικό και το τρόπαιο της Ευρωλίγκας; Ουσιαστικά όχι πολλά πράγματα. Εκτός αν η (βαριά) ήττα τον αποπροσανατολίσει και τον εκτροχιάσει τόσο πολύ, ώστε να πάει στράφι όλη η προσπάθειά του, στην τελευταία διετία.
Και εξηγούμαστε: Εντάξει, σε κανέναν δεν αρέσει να πέφτει, σχεδόν αμαχητί, να χάνει ένα τελικό με διαφορά 18π, το ματς να θυμίζει περισσότερο έναν αγώνα στο Παλαού Μπλαουγκράνα, ωστόσο, υπάρχουν ορισμένα βασικά στοιχεία που δεν πρέπει κανείς να αγνοήσει:

1. Ο αντίπαλος ήταν... καλύτερος. Ένα κλικ (και δυο ίσως) πιο γρήγορος. Με περισσότερη ενέργεια, μεγαλύτερη δύναμη και φυσική κατάσταση.
2. Ο Ναβάρο δεν παίζεται με τη λογική θα τον μαρκάρω, θα τον πιέσω και θα τον κλείσω. Είναι απλά ένας μέγιστος σκόρερ, που μπορεί να εκτελέσει από τα δέκα μέτρα, λες και σουτάρει ελεύθερες βολές.
3. Η Μπαρτσελόνα ήταν μακράν η κορυφαία ομάδα της Ευρωλίγκας φέτος. Μη ξεχνάτε ότι νίκησε τους πάντες, μέσα-έξω, έχασε μόνο δυο ματς, στην ουσία ένα καθώς στο Βελιγράδι χρειάστηκε instant replay για να ξεκαθαρίσει ότι επικράτησε η Παρτίζαν.

Αυτά δεν σηκώνουν αμφισβήτηση. Ήταν εκ των προτέρων γνωστά και γι αυτό το λόγο η Μπαρτσελόνα είχε χαρακτηριστεί φαβορί σε αυτό τον τελικό. Για να μπορέσει ο Ολυμπιακός να αλλάξει τα δεδομένα, έπρεπε να έχει πολύ μεγαλύτερη ενέργεια, να παίξει ξύλο και να ακολουθήσει ένα είδος κλεφτοπόλεμου. Δεν το έκανε. Έχασε και πολύ καθαρά μάλιστα.
Αλλά πήγε καλύτερα...

Το νόμισμα, πάντως, έχει δυο όψεις. Ο Ολυμπιακός μπορεί να επιστρέφει στην Αθήνα με την στυφή γεύση ότι πέρασε και δεν ακούμπησε στον τελικό, κανείς, ωστόσο, δεν πρέπει να ξεχνάει πού ήταν και που βρίσκεται.

Δεν θα πούμε ότι ο Γιαννάκης είναι ο καλύτερος προπονητής στον κόσμο, από την στιγμή, ωστόσο, που πήγε στον Πειραιά, με τη βοήθεια φυσικά της διοίκησης των Αγγελόπουλων που βάζουν (και θα εξακολουθήσουν να το κάνουν) βαθιά το χέρι στις τσέπες του, η ομάδα:

* Το 2008 έκανε "διπλό" μέσα στη Μόσχα και απείλησε στα ίσια την ΤΣΣΚΑ με αποκλεισμό.
* Το 2009 προκρίθηκε, για πρώτη φορά μετά από 10 χρόνια, στο φάιναλ-φορ και έχασε τον ημιτελικό για ένα σουτ.
* Το 2010 έφτασε πάλι στο φάιναλ-φορ, μπήκε στον τελικό και ηττήθηκε από μια πολύ ανώτερη ομάδα, έστω κι αν η δική του απόδοση ήταν κατώτερη του αναμενομένου.

Το ζητούμενο σε μια πορεία της ομάδας δεν είναι να έρθουν οι τίτλοι, επειδή ξοδεύει 20-25 εκατομμύρια το χρόνο, φέρνει καλούς παίκτες και παίζει ωραίο μπάσκετ.

Ο Ολυμπιακός έχει ξεκινήσει μια διαδικασία ολικής επιστροφής στην ελίτ του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Η δεύτερη συνεχόμενη παρουσία του σε φάιναλ-φορ είναι η απόδειξη πως βρίσκεται στον σωστό δρόμο. Θυμίζουμε ότι η ΤΣΣΚΑ για να στεφθεί πρωταθλήτρια Ευρώπης, έκανε τρεις αποτυχημένες προσπάθειες (ξοδεύοντας πολύ περισσότερα χρήματα) και παίζοντας σε ένα φάιναλ-φορ που έγινε μέσα στη Μόσχα!

Η Μπαρτσελόνα έχασε κι αυτή αρκετά χρήματα, μέχρι να βρει τον κορμό που την πήγε πέρσι στο φάιναλ-φορ και φέτος την έφτασε στην κορυφή της Ευρώπης. Η προσπάθειά της να επιστρέψει δριμύτερη μετά το 2003, ξεκίνησε εδώ και μια τετραετία.